فقدان اكسيژن يكي از مشكلات شايع در شرايط اورژانسي بوده كه منجر به اسيب جدي تا حد مرگ ‏ميگردد. ‏ ‏ ‏CPR‏ (احيا قلبي– ريوي) اقداماتي است كه براي باز گرداندن دو عضو حياتي قلب و مغز انجام ميشود تا ‏گردش خون و تنفس را تا زمان برگشت جريان خود به خودي بيمار به طور مصنوعي برقرار سازد. بدون ‏اين اقدامات در اثر فقدان اكسيژن، در عرض كمتر از 6-4 دقيقه (زمان طلايي) مرگ مغزي رخ ميدهد. ‏ روشهاي متنوعي براي برطرف نمودن مشكل فوق پيشنهاد شده، ولي هيچ يك تاكنون نتوانسته اند بدون ‏نياز به نيروي دست و رعايت موازين استاندارد راه حل ارئه دهند. ‏ اگر زمان رساندن بيماري كه دچار مشكل تنفسي شده به مركز فوريت، طولاني شود كليه سيستمهاي ‏دستي از جمله آمبوبگ و روش سنتي (دهان به دهان) انرژي زيادي از درمانگران ميگيرد و باعث خستگي ‏ودرنتيجه پايين آمدن دقت وكيفيت عملكرد ميگردد. بعلاوه ونتيلاتورها نيز به دليل دشواريهايي چون ‏پرتابل نبودن (به دليل وزن زياد و نياز به برق شهري)، قيمت گزاف، هزينه هاي متعاقب و.. در چنين ‏مواردي نميتوانند مورد استفاده امدادگران قرار گيرند. ولي در طراحي آمبوبگ پرتابل اتوماتيك، با ايجاد ‏پيش فرضهاي بر گرفته از منابع پزشكي مشكل فوق رفع گشته است.‏